Zielona infrastruktura definiowana jest jako „strategicznie zaplanowana sieć obszarów naturalnych i pół-naturalnych, zaprojektowana i zarządzana w sposób mający zapewnić szeroką gamę usług ekosystemowych” (Bruksela z dnia 6.5.2013 r., COM249l).

Strategiczne planowanie przestrzenne oraz zintegrowane podejście do gospodarowania gruntami powinno uwzględniać zachowanie istniejącej i tworzenie nowej zielonej infrastruktury.

Pozwoli to na utrzymanie ekosystemów w dobrej kondycji, dzięki czemu będą w stanie pełnić ważne funkcje dla społeczeństwa, takie jak: zaopatrzenie w czystą wodę, zapobieganie erozji gleby, czy łagodzenie negatywnych skutków zmiany klimatu. Planowanie zielonej infrastruktury zarówno w skali regionalnej jak i lokalnej zapewnia również łączność ekologiczną i ogranicza spadek różnorodności biologicznej wynikający z fragmentacji siedlisk i krajobrazu.

Do elementów zielonej infrastruktury zaliczane są m.in.:

• obszary chronione, np. obszary sieci Natura 2000;
• ekosystemy i tereny o wysokiej wartości przyrodniczej poza obszarami chronionymi,np. tereny zalewowe, podmokłe, obszary przybrzeżne, lasy naturalne itd.;
• wielofunkcyjne strefy, gdzie preferowane jest użytkowanie ziemi pomagające zachować lub odtworzyć zdrowe i różnorodne biologicznie ekosystemy;
• elementy krajobrazu sprzyjające adaptacji do zmiany klimatui łagodzeniu jej skutków;
• drobne elementy krajobrazu, np. małe cieki wodne, kępy drzew, żywopłoty.

Centrum UNEP/GRID-Warszawa promuje inwestowanie w zieloną infrastrukturę, która stanowi narzędzie, pomocne w uzyskaniu korzyści ekologicznych, gospodarczych i społecznych zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. W naszych działaniach upowszechniamy ideę planowania i sposobów zrównoważonego kształtowania zielonej infrastruktury na obszarach wiejskich, głównie poprzez działania edukacyjne kierowane do różnych grup odbiorców.